دزآزما

فاطمه محمودیان

خلاصه تحقیق

گیرنده های استروژن (ER) و گیرنده های پروژسترون (PR) اعضای خانواده­ی گیرنده های هورمونی استروئیدی هسته ای اند.این گیرنده ها در سرطان پستان به عنوان شاخص مهمی برای درمان هورمونی مورد استفاده قرار می گیرند.

گیرنده های استروژن  و  هستند دو نوع PR به نام های PR-Aو PR-B نیز وجود دارند.

اندازه گیری ER در بافت توموری پستان به عنوان شاخص پیش گویانه و در تعیین احتمال درمان هورمونی مفید است.

بیمارانی که از نظر گیرنده های استروژن و پروژسترون،مثبت هستند به درمان هورمونی پاسخ می دهند و آنهایی که گیرنده ندارند با استفاده از سایر روش های درمانی نظیر شیمی درمانی مداوا خواهد شد. داروهای مختلف برای انواع سرطان های مختلف وجود دارد.

داروهای Trastuzumab و Lapatinib درمان هایی با هدف HER2 هستند که ممکن است برای سرطان سینه با HER2 مثبت تجویز شود.

داروی آواستین،داروی مهار کننده عروقی خونی یکی دیگر از داروهای شیمی درمانی سرطان سینه می باشد.

عوامل ضد هورمونی تاموکسینن ، آناستروزول در درمان کمکی زنان یائسه با سرطان سینه در مرحله­ی اولیه که تومورهای آنها گیرنده استروژن را بیان می کند مؤثر خواهد بود

“معرفی تومور مارکر به صورت کلی“

گیرنده های استروژن و پروژسترون در سرطان پستان به عنوان شاخصی برای درمان هورمونی مورد استفاده قرار گرفته اند. بیمارانی که از نظر گیرنده های استروژن و پروژسترون، مثبت هستند به درمان هورمونی پاسخ می دهند. آنهایی که گیرنده ندارند، با استفاده از سایر روش های درمانی نظیر شیمی درمانی مداوا خواهند شد. گیرنده های هورمونی هم چنین به عنوان عوامل تعیین پیش آگهی در سرطان پستان عمل می کنند.

بیمارانی که از نظر گیرده های استروژن و پروژسترون، مثبت هستند، پیش آگهی بهتری دارند.

“ساختار شیمیایی و نقش بیوشیمیایی”

گیرنده های استروژن (ER) و گیرنده های پروژسترون (PR) اعضای خانواده گیرنده های هورمونی استروئیدی هسته ای هستند و در فعال شدن رونویسی با هدایت هورمون نقش دارند.ERها و PRها در یک کمپلکس پروتئینی بزرگ وجود دارند و با اتصال هورمون به این گیرنده ها به سمت هسته مهاجرت می کنند و به ONA متصل می شوند . رونویسی را فعال می سازند.

استروژن و پروژسترون، هرکدام حداقل دو گیرنده مجزا دارند. گیرنده های استروژن ER و ER  هستند که از روی ژن های جداگانه رونویسی می شوند. دو نوع PR به نام های RR-A و PR-B نیز وجود دارند و هردوی آنها از روی یک ژن رونویسی می گردند. PR-A فاقد 165 اسید آمینه اول PR-B است. ERها و PRها در بافت های نظیر رحم، غده هیپوفیز، هیپوتالاموس و پستان یافت می شوند و به نظر می رسد که در پیدایش و پیشرفت تومور نقش داشته باشند.

علاوه بر آن، وضعیت ERها و PRها با پیش آگهی و پاسخ به درمان مطابقت دارد، بنابراین، اندازه گیری غلظت ERها و PRها از نظر بالینی مفید است.

نتایجی که از موش های فاقد ER  و ER  به دست آمده نشان می دهد که این دو شکل ER ممکن استنقش های بیولوژیکی متفاوتی داشته باشند. در حقیقت، وقتی ER  و ER  به طور همزمان در نورون ها بیان می شوند، سیگنال داخل سلولی متفاوتی داشته و پاسخ های متابولیکی متفاوتی ایجاد می کنند.

مشخص شده ER  ممکن است در تمایز سلول های بدن نقش داشته باشد، در حالی که ER  ممکن است در انعطاف پذیری سنیاپس نقش داشته باشد، بنابراین هردو طی تکامل و بلوغ نورون نقش دارند.

ER  و ER  انروژن نقش متفاوتی را در رحم بازی می کنند. 17-بتااسترادیول بیان ژن گیرنده پروژسترون (PR) را تنظیم کرده و بافت رحم و پستان را برای پاسخ به پروژسترون آماده می کند.

ER  مسئول تنظیم کاهشی PR در اپی تلیال لومن است. بنابراین بیان تمایزی ER  و ER  در انواع سلول های خاص، نوع پاسخ به 17-بتااسترادیول را تعیین می کند.

 “ارزش تشخیصی و سرطان های مربوطه“

اندازه گیری ER در بافت توموری پستان به عنوان شاخص پیشگویانه و در تعیین احتمال درمان هورمونی مفید است. 60% بیماران مبتلا به کارسینوم پستان تومورهایی دارند که از نظر ER مثبت اند. احتمال پاسخ به درمان اندوکرین نظیرtamonifen، toremifeneو drolonifene در تومورهای ER مثبت 7 تا 8 برابر بیشتر است. علاوه بر آن بیانیه مورد اتفاق نظر مؤسسه ی ملی سرطان آمریکا پیشنهاد می کند که تمتم بیماران مبتلا به سرطان پستان که ER مثبت هستند باید صرف نظر از سن، وضعیت یائسگی، وضعیت گره های منفی یا اندازه تومور، تحت درمان هورمونی قرار گیرند. 95% از بیماران مبتلا به تومورهای ER منفی به درمان پاسخ نمی دهند. هرچقدر که محتوای ER تومور بیشتر باشد، میزان پاسخ به درمان اندوکرین بیشتر است. تقریباً  از زنان قبلا به کارسنیوم متاستاتیک پستان به دنبال انواع گوناگون درمان های اندوکرینبرای پایین آوردن غلظت استروژن آنها، بهبودی قابل مشاهده پیدا می کند. یک چنین درمان هایی عبارتند از برداشتن تخمدان ها، برداشتن هیپوفیز و برداشتن غده فوق کلیه (درمان تخریبی) و تجویز آندروژن ها و داروهای ضد استروژن (درمان افزودنی). به عنوان یک شاخص پیشگویانه، مثبت بودن ER حاکی از یک پیامد 5 ساله ی بهتر است با این وجود پس از 5 سال، تومورهای ه ی بهتر است با این وجود پس از 5 سال، تومورهای ER منفی پیش آگهی بهتری دارند.

سنجش PR یک روش کمکی مفید برای سنجش ERهاست.

از که آنجا که به نظر می رسد سنجش PR وابسته به عمل استروژن باشد، اندازه گیری فعالیت PR تأثیر می کند که تمام مراحل عمل استروژن به طور کامل انجام شده است. در حقیقت، بیماران مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک* که تومورهای ER مثبت و PR مثبت دارند به میزان 75% به درمان اندوکرین پاسخ می دهند. درحالی که آنهایی که تومورهای ER مثبت و PR منفی دارند 40% به این درمان پاسخ می دهند. علاوه بر اینها تنها 25% از بیماران ER منفی/ PR مثبت به درمان اندوکرین پاسخ می دهند. در حالی که کمتر از 5% از بیماران ER منفی/ PR منفی به درمان پاسخ می دهند. درصد نمونه های مثبت در زمانی که یائسه هستند نسبت به آنهایی که قبل از یائسگی به سرور می برند، بیشتر است.

“روش های اندازه گیری”

متدولوژی آنالیتیک:

سنجش های immunocytochemical برای اندازه گیری گیرنده های هورمون استروئیدی استفاده می شوند. روش های کلاسیک کمّی بیوشیمیایی برای سنجش گیرنده های استروئیدی در نمونه های بافت توموری (سنجش تیتراسیون) ایمونواسی های آنزیمی، هر دو کنار گذاشته شده اند زیرا سنجش هایimmunocytochemical، ارزانتر آسانتر اند و زمان کمی نیاز دارند و برروی بافت کمی قابل اجرا هستند.

سنجش هایimmunocytochemical از آنتی بادی های مونوکلونال برای تشخیص پروتئین های گیرنده استروئیدی در برش های بافتی منجمد،بافت های خوابانده شده در پارافین،آسپیره های تهیه شده با سوزن نازک و افوزیون های بدخیم،استفاده می کنند،در این روش­ها آنتی بادی های مونوکلونال اولیه با برش نازک افوزیون بافت که بر روی لام میکروسکوپ قرار داده شده است برای مدت زمانی نگه داشته می شود.تعیین محل گیرنده برای مشاهده­ی آن متقابلاً با رنگ آمیزی غیر مستقیم ایمونو پراکسیداز انجام می شود.در نمونه هایی که حداقل 20% از سلول های بدخیم رنگ بگیرند،معمولاً از نظر داشتن گیرنده،مثبت به حساب می آیند.سنجش­های  munocytochemical تحت تأثیر استروژن ها،ضد استروژن ها یا پروتئین های متصل شونده به استروئید قرار نمی گیرند. علاوه بر آن روش های immunocytochemical این امکان را فراهم می آورند که محتوای گیرنده به طور ویژه ای در سلول های بدخیم مورد بررسی قرار گیرند.

روش های درمان (شیمی درمانی)

شیمی درمانی پیش از درمان جراحی در درمان سرطان پیشرفته­ی سینه مؤثر است.در این روش از داروهای شیمیایی به منظور از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.شیمی درمانی سیستمیک از طریق تزریق دارو در رگ های بیمار انجام می شود.

داروهای متفاوتی برای انواع سرطان های مختلف مفید می باشند.

داروهای Trastuzumab و Lapatinib درمان هایی با هدف HER2 هستند که ممکن است برای سرطان سینه با HER2 مثبت تجویز شود.

داروی آواستین،داروی مهار کننده عروق خونی (به نام ضد anagiogenic) یکی دیگر از داروهای شیمی درمانی سرطان سینهه می باشد.

عوامل ضد هرمونی تاموکسین،آناستروزول در درمان کمکی زنان یائسه با سرطان سینه در مرحله­ی اولیه که تومورهای سینه آنها گیرنده استروژن را بیان می کند مؤثر خواهد بود.

منابع:کتاب تیتر و دولین